Του Eupathy Kolovrat
Δυστυχώς ή ευτυχώς η Ιστορία δεν είναι «επιστήμη» όπως εννοούνται οι θετικές επιστήμες (φυσική, χημεία, βιολογία κλπ) αλλά περισσότερο μια μορφή αφήγησης (τις περισσότερες φορές άκρως υποκειμενική), επομένως παρατηρείται το φαινόμενο κάποιοι στο «χώρο» να βλέπουν ιστορικές περιόδους και καταστάσεις μέσα από έναν παραμορφωτικό φακό.
Μέσα από τον παραμορφωτικό φακό όχι τόσο ακαδημαϊκών ιστορικών, αλλά μέσα από τον άκρως παραμορφωτικό φακό των ρομαντικών λογοτεχνών και ποιητών του 18ου και 19ου αιώνα.
Όλοι αυτοί οι λογοτέχνες και ποιητές παρουσίαζαν την αρχαιότητα τόσο την ελληνική όσο και την ρωμαϊκή και κυρίως τον μεσαίωνα, με έναν τρόπο γλυκανάλατο που πολλές φορές σου προκαλεί εμετό!
Σκοτεινά κάστρα με τροβαδούρους, ιππότες που χόρευαν με δεσποσύνες και μονομαχίες για τα όμορφα μάτια μιας ξανθομαλλούσας, μαυρομάλλας, κοκκινομάλλας δεσποσύνης. Δακρύβρεχτες ιστορίες για ανεκπλήρωτους έρωτες, αυτοκτονίες και δεν συμμαζεύεται.
Όμως η πραγματικότητα, η αδυσώπητη ιστορική πραγματικότητα, δεν έχει καμία σχέση με τις φαντασιώσεις και τις παρακρούσεις ασθενικών κακομαθημένων και βαριεστημένων αριστοκρατικής καταγωγής νεαρών που μίλαγαν για ηρωικούς θανάτους ενώ δεν είχαν ποτέ δει μάχη στη ζωή τους.
Συνεχίστε να διαβάζετε Η ιδεαλιστική παράκρουση των «ρομαντικών»..